Blog

The "Not Yet" short film is the first work by Arian Vazirdaftari and can be regarded as a successful short film. The story revolves around a father and mother who celebrate their daughter's birthday via video call. Their daughter has emigrated abroad for her studies and is unaware of the events at home.The cinematography and editing of this film greatly impressed me, to the extent that I repeatedly watched the film around the 4:20 mark, enjoying the excellent cinematography and engaging editing. This aspect distinguishes the film.At the beginning of the film, the father (Farhad Aslani) and the mother (Pantea Panahiha) sit together, looking at a laptop. On the table beside the laptop, there is a birthday cake with a candle showing the number 21. They talk to their daughter Hasti, light the candles for her, and she blows them out. They applaud her, have a brief chat, and when Hasti thanks them and wants to leave, the mother quickly closes the laptop, not giving the father a chance to say goodbye.<figure id="figure-bfceg644xllz66cwv9"><img id="bfceg644xllz66cwv9" src="https://cdn.durable.co/blocks/19v0ROsrUFlRxWbbLhRSvbdWTdSYmNd30rSJFBKY75w07WsnbxagQzzJAnLDUaFU.jpg" alt="a scene of Not Yet short movie that plays Farhad Aslani and Pantea Panahiha. Not Yet Short Film Directed by Arian Vazir Daftari and Review by Shayan Iroomloo Tabrizi" title="a scene of Not Yet short movie that plays Farhad Aslani and Pantea Panahiha. Not Yet Short Film Directed by Arian Vazir Daftari and Review by Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/19v0ROsrUFlRxWbbLhRSvbdWTdSYmNd30rSJFBKY75w07WsnbxagQzzJAnLDUaFU.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>From this point on, the two seem to become different characters. The father removes the candles from the cake and, after a few seconds of silence, asks, "Do you want some cake?" The mother promptly replies, "No, put it in the box, give it to the neighbors..."While we hear the mother's dialogue, the image splits into two. Here, we realize the parents are separated, and through further dialogue, we learn that Hasti is unaware of this separation. This division of the screen adds to the film's beauty, showing two individuals who are both alone.In the "Not Yet" short film the dialogues indicate that apart from Hasti, nothing remains common between them, exactly as the image showed us in the first 4 minutes and 20 seconds of the film. The fact that the image reveals what has happened before the dialogue between the parents is a directorial strength. This short film stands out from others in its genre, especially with its unique cinematography showing the mother on the right and the father on the left.<figure id="figure-8ir0b4vl02clz66jajy"><img id="8ir0b4vl02clz66jajy" src="https://cdn.durable.co/blocks/27ZsC78FEFutjgDD3eFFL166Z9j5Q4nGOOGu5NNucPEIq0VoL3smra8dfwUbREcv.jpg" alt="a scene of Not Yet short movie that plays Farhad Aslani and Pantea Panahiha. Not Yet Short movie by Arian Vazirdaftari and Review by Shayan Iroomloo Tabrizi" title="a scene of Not Yet short movie that plays Farhad Aslani and Pantea Panahiha. Not Yet Short movie by Arian Vazirdaftari and Review by Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/27ZsC78FEFutjgDD3eFFL166Z9j5Q4nGOOGu5NNucPEIq0VoL3smra8dfwUbREcv.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>The dialogue between the parents suggests that they might still love each other but have accepted the separation. The father's inclination is more apparent, but the mother, though seemingly indifferent, shows her attraction to her ex-husband in a scene where she mutters something under her breath. In that scene, the man talks to her about the suitcase she is packing, trying to strike up a conversation. When the argument escalates, he says, "You've already made up your mind." After he walks away, the woman quietly says, "Not yet!"In the end, as both look out of the windows from different rooms, we again see their only common point in the two frames side by side, which becomes a single frame. This reflects the single point of commonality that keeps many couples together. Short, different, and simple; in its beauty. Shayan Iroomloo Tabrizi<figure id="figure-h07u83438m1ir6yz3"><iframe id="h07u83438m1ir6yz3" src="https://www.youtube.com/embed/6Z_QbNv3F3U" class="w-full bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9" allow="autoplay; encrypted-media" allowFullScreen="" data-url="https://www.youtube.com/watch?v=6Z_QbNv3F3U" data-corners="default" data-fullWidth="false"></iframe></figure>

Short, Different, and Simple: "Not Yet" Short Film Review

فیلم کوتاه "هنوز نه" اولین ساخته‌ی آرین وزیر دفتری است که می‌توان آن را یک فیلم کوتاه موفق دانست. داستان فیلم درباره‌ی پدر و مادری است که تولد دخترشان را با تماس تصویری جشن می‌گیرند. دختر آن‌ها برای تحصیل به خارج از کشور مهاجرت کرده و از وقایع خانه بی‌خبر است.فیلم‌برداری و تدوین این فیلم بسیار مرا تحت تاثیر قرار داد، به طوری که بارها زمان فیلم را به بعد و قبل از دقیقه ۴:۲۰ می‌زدم و از این فیلمبرداری خوب و تدوین جذاب لذت بردم. همین امر هم فیلم را متمایز کرده است.در ابتدای فیلم، پدر (فرهاد اصلانی) و مادر (پانته‌آ پناهی‌ها) در کنار هم نشسته‌اند و به لپ‌تاپ نگاه می‌کنند. روی میز، کنار لپ‌تاپ یک کیک تولد است که روی آن شمع عدد ۲۱ قرار گرفته. آن‌ها با دخترشان هستی صحبت می‌کنند، شمع‌ها را برایش روشن می‌کنند و او شمع‌ها را فوت می‌کند. سپس آن‌ها برایش دست می‌زنند و کمی خوش‌وبش می‌کنند. وقتی هستی تشکر می‌کند و می‌خواهد برود، مادر به سرعت لپ‌تاپ را می‌بندد و پدر فرصت خداحافظی پیدا نمی‌کند.<figure id="figure-jy03zw0q46m0ha328l"><img id="jy03zw0q46m0ha328l" src="https://cdn.durable.co/blocks/19v0ROsrUFlRxWbbLhRSvbdWTdSYmNd30rSJFBKY75w07WsnbxagQzzJAnLDUaFU.jpg" alt="صحنه ای از فیلم کوتاه هنوز نه به کارگردانی آرین وزیردفتری، با بازی فرهاد اصلانی و پانته آ پناهی ها با نقد شایان آیرملو تبریزی" title="صحنه ای از فیلم کوتاه هنوز نه به کارگردانی آرین وزیردفتری، با بازی فرهاد اصلانی و پانته آ پناهی ها با نقد شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/19v0ROsrUFlRxWbbLhRSvbdWTdSYmNd30rSJFBKY75w07WsnbxagQzzJAnLDUaFU.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>از اینجا به بعد، دو نفر انگار شخصیت‌های دیگری می‌شوند. پدر شمع‌ها را از کیک برمی‌دارد و پس از چند ثانیه سکوت می‌پرسد: "کیک می‌خوری؟" مادر بدون معطلی می‌گوید: "نه، بذارش تو جعبه، بده به روبه‌رویی‌ها..."ما در حال شنیدن دیالوگ‌های مادر هستیم و می‌بینیم تصویر دو تکه می‌شود. در اینجا متوجه جدایی پدر و مادر می‌شویم و در ادامه در دیالوگ‌ها می‌فهمیم که هستی از این جدایی خبر ندارد. این جدا شدن و دو قاب شدن تصویر، فیلم را دوچندان زیبا کرده است؛ دو نفری که هر دو تنها هستند.در فیلم کوتاه "هنوز نه" دیالوگ‌ها نشان می‌دهند که چیزی جز هستی میان آن‌ها مشترک نیست، همان طور که تصویر در ۴ دقیقه و ۲۰ ثانیه‌ی ابتدای فیلم نشان می‌دهد. پیش از دیالوگ بین پدر و مادر، تصویر به ما نشان می‌دهد که چه اتفاقی افتاده است، که این یک نقطه قوت کارگردانی است. فیلم کوتاه "هنوز نه" نسبت به فیلم‌های هم‌سبک خود بالاتر است، به‌ویژه با تصویربرداری منحصر به فردی که مادر را در قاب سمت راست و پدر را در قاب سمت چپ نشان می‌دهد.<figure id="figure-ng07nqdl8lz6bg4l0"><img id="ng07nqdl8lz6bg4l0" src="https://cdn.durable.co/blocks/27ZsC78FEFutjgDD3eFFL166Z9j5Q4nGOOGu5NNucPEIq0VoL3smra8dfwUbREcv.jpg" alt="فیلم کوتاه هنوز نه به کارگردانی آرین وزیردفتری، با بازی فرهاد اصلانی و پانته آ پناهی ها با نقد شایان آیرملو تبریزی. فیلم راجع به جدایی پدر و مادری است که دخترشان مهاجرت کرده است..." title="فیلم کوتاه هنوز نه به کارگردانی آرین وزیردفتری، با بازی فرهاد اصلانی و پانته آ پناهی ها با نقد شایان آیرملو تبریزی. فیلم راجع به جدایی پدر و مادری است که دخترشان مهاجرت کرده است..." class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/27ZsC78FEFutjgDD3eFFL166Z9j5Q4nGOOGu5NNucPEIq0VoL3smra8dfwUbREcv.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>دیالوگ بین پدر و مادر نشان می‌دهد که شاید هنوز یکدیگر را دوست دارند اما این جدایی را پذیرفته‌اند. گرایش از سمت پدر بیشتر دیده می‌شود، اما مادر نیز شاید به ظاهر بی‌تفاوت باشد، ولی کشش او به همسرش در صحنه‌ای که زیر لب چیزی زمزمه می‌کند، دیده می‌شود. همان صحنه‌ای که مرد با او درباره‌ی چمدانی که زن در حال بستنش است حرف می‌زند تا سر صحبت را باز کند. در انتها که بحث بالا می‌گیرد، مرد می‌گوید: "تو که تصمیم خودت رو گرفتی." زن پس از اینکه مرد از کنار در می‌رود، زیر لب می‌گوید: "هنوز نه!"در نهایت، زمانی که هر دو در اتاق‌های متفاوت از پنجره بیرون را نگاه می‌کنند، ما دوباره تنها نقطه اشتراک آن‌ها را در دو قاب کنار هم می‌بینیم که تبدیل به یک قاب می‌شود. این همان تنها نقطه اشتراکی است که بسیاری از زوج‌ها را کنار هم نگه داشته است. کوتاه، متفاوت و ساده؛ به همین زیبایی. شایان آیرملو تبریزی<figure id="figure-6sddehpewm1ir4uod"><iframe id="6sddehpewm1ir4uod" src="https://www.youtube.com/embed/6Z_QbNv3F3U" class="w-full bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9" allow="autoplay; encrypted-media" allowFullScreen="" data-url="https://www.youtube.com/watch?v=6Z_QbNv3F3U" data-corners="default" data-fullWidth="false"></iframe></figure>

کوتاه، متفاوت و ساده: نقد فیلم کوتاه "هنوز نه" اثر آرین وزیر دفتری

In recent years, Hollywood has produced numerous horror films, but most of them have failed to receive favorable reviews from critics. Why do horror films resemble comedies more than actual horror these days? Next, we will review the "Abigail" movie.As mentioned, horror films have turned into comedies in recent years. The "Abigail," directed by Matt Bettinelli-Olpin and Tyler Gillett, is no exception. These two directors, known for their previous works like "Scream 6" and "VHS," have once again created a horror film that, frankly, isn't better than "Scream 6." Recent films follow this trend because horror stories are no longer captivating in Hollywood, and box offices are empty. Horror directors decide to add a bit of comedy to their films to attract audiences and boost ticket sales. This trend isn't limited to Hollywood. In Iran, we see many dramas or so-called social films with a hint of comedy, branded as black comedies. However, black comedy is much more than just a few funny and trivial social dialogues. In any case, this comedic touch has become the formula for many current films worldwide, with some filmmakers and critics finding it beneficial and others considering it harmful to cinema. Whether it's good or bad is a matter for debate.<figure id="figure-dskweoholxqzno7c"><img id="dskweoholxqzno7c" src="https://cdn.durable.co/blocks/11QHgVtkkscmLwxHGW2CS4dyYJcDbvMP9xkQ13rKpeWRJQ5BZAvpXugm3Q3FRvcZ.jpg" alt="Joey is sitting on a bed, making a promise to Abigail. They are linking their right pinky fingers as a sign of their promise. Joey has his face covered with a black cloth, while Abigail is chained to the bed. Abigail Movie Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="Joey is sitting on a bed, making a promise to Abigail. They are linking their right pinky fingers as a sign of their promise. Joey has his face covered with a black cloth, while Abigail is chained to the bed. Abigail Movie Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/11QHgVtkkscmLwxHGW2CS4dyYJcDbvMP9xkQ13rKpeWRJQ5BZAvpXugm3Q3FRvcZ.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure>Now, let's briefly review the story of "Abigail." The plot revolves around a group of kidnappers who, by abducting a young ballerina named Abigail, the daughter of a powerful man, hope to make a substantial amount of money. All they have to do is keep the little ballerina in a room overnight. However, they are unaware that ballet isn't the girl's only talent.So far, the story might seem somewhat similar to the comedy film series "Home Alone" and a bit like "Black Swan," but viewers should be aware that "Scream" is also on the way. In fact, this film is a ridiculous combination of the three films mentioned above, plus a dirty slasher inspired by "Scream 6." The film's twists can also be compared to "The Cabin in the Woods." Our main character even flies like the vampire character "Renfield."<figure id="figure-xpdt9lgfrflxqzoyy5"><img id="xpdt9lgfrflxqzoyy5" src="https://cdn.durable.co/blocks/20sdrIHD4EC47xxCLDx46AGlPImHRvIIFOwGyNfzUXbBbupjEkcjGLp5M0iCK9Nc.jpg" alt=" In a scene from Abigail 2024, Sammy, Peter, and Dan look up and wait for Abigail the Vampire to attack. Abigail Movie Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title=" In a scene from Abigail 2024, Sammy, Peter, and Dan look up and wait for Abigail the Vampire to attack. Abigail Movie Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/20sdrIHD4EC47xxCLDx46AGlPImHRvIIFOwGyNfzUXbBbupjEkcjGLp5M0iCK9Nc.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>The acting in this film is as weak as other horror genre performances in today's Hollywood. So weak that no further words can describe it. Alisha Weir, who plays Abigail, is the only actress who can be praised for her age, acting style, and body flexibility. The screenplay is very hollow and lacks substance. After watching the film for twenty minutes, one can predict its ending.The soundtrack, taken from "Black Swan," is perhaps the only thing that could somewhat calm the audience amidst this ridiculous bloodshed, which is also supposed to be action and fantasy.Overall, expect a rather unappealing mess, childish behavior from the characters (who assume the audience is childish), and a battle between a little vampire and the adults in the film. I'll give my rating before concluding this review: 3 out of 10 on IMDB.<figure id="figure-1bpnz7uttxhlxqzp3zw"><img id="1bpnz7uttxhlxqzp3zw" src="https://cdn.durable.co/blocks/8Nm4hjFHPeTN61avfZF3bmupG1MhcsQBo7OgmTQe00bPm1TVjYD5DXBfNhDo3eiB.jpg" alt="Sammy and Joey exchange a tired smile, their faces weary and troubled, in the film Abigail 2024, Abigail Movie Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="Sammy and Joey exchange a tired smile, their faces weary and troubled, in the film Abigail 2024, Abigail Movie Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/8Nm4hjFHPeTN61avfZF3bmupG1MhcsQBo7OgmTQe00bPm1TVjYD5DXBfNhDo3eiB.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>Unfortunately, the horror genre has turned towards commercial success, and this isn't just a recent issue. For many years, films have been adding comedic elements to attract more audiences and increase box office sales. But the question remains: can directors like John Leonetti and Pascal Laugier save the horror genre? Will the horror genre be revitalized, or can Hollywood no longer make horror films?Shayan Iroomloo Tabrizi

Can Hollywood No Longer Make Horror Films?: "Abigail" Movie Review

در سال های گذشته در سینمای هالیوود فیلم های زیادی در ژانر وحشت ساخته شد اما بیشتر آن‌ها نتوانستند نمره قابل قبولی از طرف منتقدین بگیرند. چرا فیلم های ترسناک بیشتر شبیه به فیلم های کمدی هستند تا ترسناک؟ در ادامه به نقد فیلم «ابیگیل» خواهیم پرداخت.همانطور که گفته شد در این سال‌ها فیلم های ترسناک تبدیل به فیلم‌های کمدی شده‌اند. فیلم «ابیگیل» ساخته‌ی مت بتینلی-اولپین و تایلر جیلت هم از این امر مستثنی نبود. این دو کارگردان که در سابقه‌ی هنری خود فیلم هایی چون « جیغ ۶» و « وی/اچ/اس» را دارند، مثل گذشته فیلمی در ژانر وحشت ساختند که در واقع بهتر از « جیغ ۶» هم از آب در نیامد. این سال‌ها فیلم ها همین سبک را دنبال می‌کنند، در واقع از آن‌جایی که داستان های ترسناک در هالیوود دیگر جذاب نیست و گیشه ها خالی می‌مانند، کارگردان های ژانر وحشت تصمیم می‌گیرند کمی کمدی چاشنی کارشان شود که مخاطب به سینما بیاید و فیلمشان فروش کند. البته این فقط محدود به هالیوود نمی‌شود، در ایران ما فیلم های درام و یا اصطلاح عامه‌ی آن، فیلم اجتماعی زیادی این روز ها میبینیم که با چاشنی کمدی، برچسب کمدی سیاه را روی خود می‌زنند. فارغ از اینکه کمدی سیاه چیزی فراتر از چند دیالوگ مضحک و پیش پا افتاده اجتماعی خنده دار است. در هر صورت این چاشنی کمدی نسخه‌ی خیلی از فیلم‌های حال حاضر دنیا شده که برخی سینماگران و منتقدان آن را مفید و برخی دیگر برای سینما مضر می‌دانند. اینکه خوب است یا بد جای صحبت زیاد دارد.<figure id="figure-tznv5js3ylxqztnbh"><img id="tznv5js3ylxqztnbh" src="https://cdn.durable.co/blocks/13ccBALuEsO0R45C0S9oAwOhHwKB6Tf9Rx8FB5wOHcxtShCPap8XrSSjIYU1A3MX.jpg" alt="از چپ به راست: سامی، جوی، پیتر و فرانک در اتاقی ایستاده‌اند و به چیزی نگاه می‌کنند - بازیگران ابیگیل (2024). نقد و بررسی فیلم ابیگیل، شایان آیرملو تبریزی" title="از چپ به راست: سامی، جوی، پیتر و فرانک در اتاقی ایستاده‌اند و به چیزی نگاه می‌کنند - بازیگران ابیگیل (2024). نقد و بررسی فیلم ابیگیل، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/13ccBALuEsO0R45C0S9oAwOhHwKB6Tf9Rx8FB5wOHcxtShCPap8XrSSjIYU1A3MX.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>حال کمی به بررسی کوتاه داستان فیلم «ابیگیل» بپردازیم. داستان در مورد گروهی از آدم‌رباهایی است که با دزدیدن دختری کوچک بالرین به نام ابیگل که دختر یک آدم با نفوذ است، امیدوارند به درآمد بسیار زیادی دست پیدا کنند. تنها کاری که آن‌ها باید انجام دهند این است که یک شب تا صبح این بالرین کوچک را در یک اتاق نگهداری کنند. که البته آن‌ها نمی‌دانند که باله تنها استعداد این دختر نیست.شاید تا اینجای کار کمی قصه شبیه به مجموعه فیلم‌های کمدی «تنها در خانه» و کمی « قوی سیاه» باشد، اما ببننده باید بداند که «جیغ» نیز در راه است. در واقع به طور مضحکی این فیلم ترکیبی از سه فیلم بالا به علاوه یک اسلشر کثیف که برگرفته از «جیغ ۶» است. البته گره های فیلم را می‌توان شبیه به فیلم «کلبه ای در جنگل» نیز دانست. شخصیت اصلی ما مثل شخصیت خون‌آشام «رنفیلد» نیز پرواز هم می‌کند.<figure id="figure-7k8xex8olalxqztxwj"><img id="7k8xex8olalxqztxwj" src="https://cdn.durable.co/blocks/35Arw7d4dtyFm9tITKZ4XcM1o6j1MXDfItvV2P0x0iK35V9W0hXF2QUMl9VO7bPn.jpg" alt="صحنه ای از فیلم ابیگیل. سمی بین اجساد و کثیفی ها، فریاد می زند در حالی که در محاصره اجساد پوسیده در فیلم ابیگیل 2024. نقد و بررسی فیلم ابیگیل، شایان آیرملو تبریزی" title="صحنه ای از فیلم ابیگیل. سمی بین اجساد و کثیفی ها، فریاد می زند در حالی که در محاصره اجساد پوسیده در فیلم ابیگیل 2024. نقد و بررسی فیلم ابیگیل، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/35Arw7d4dtyFm9tITKZ4XcM1o6j1MXDfItvV2P0x0iK35V9W0hXF2QUMl9VO7bPn.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>قدرت بازیگری بازیگران در این فیلم مانند دیگر بازیگری های ژانر وحشت این روزهای هالیوود ضعیف است. آن قدر ضعیف که کلامی دیگر جاری نمی‌شود. آلیشا ویر بازیگر نقش ابیگیل تنها بازیگری است که می‌توان او را به خاطر سن، سبک بازیگری و انعطاف بدنش تحسین کرد. فیلم‌نامه بسیار تو خالی و بی محتوا بود. و بعد از بیست دقیقه از دیدن فیلم می‌توان حدس زد که انتهایش چه می‌شود.موسیقی متن، موسیقی قوی سیاه بود که خب شاید تنها چیزی بود که می‌توانست کمی مخاطب را دراین خون و خون‌ریزی مضحک که از قرار معلوم اکشن و فانتزی هم هست، آرام کند.در کل باید منتظر یک به هم ریختگی نه چندان جذاب، عملکرد کودکانه شخصیت ها( مخاطب را کودک تصور کرده‌اند)، خون و مبارزه بین خون‌آشام کوچولو و آدم‌بزرگ های فیلم باشید. نمره ام را قبل از پایان نقد می‌دهم. ۳ از ۱۰ در IMDB.<figure id="figure-fyllz2hufblxqzu79g"><img id="fyllz2hufblxqzu79g" src="https://cdn.durable.co/blocks/aEHqi5XOqxfYX8CZwVheHZ7csYuoen13u8Biv80uviQPL4Y2CNbCgaa2fs6c7bx9.jpg" alt="صحنه ای از فیلم ابیگیل که نشان میدهد ابیگیل پشت پیتر سوار شده و سعی می کند با دندان های خون آشامش او را گاز بگیرد. نقد فیلم ابیگیل، شایان آیرملو تبریزی" title="صحنه ای از فیلم ابیگیل که نشان میدهد ابیگیل پشت پیتر سوار شده و سعی می کند با دندان های خون آشامش او را گاز بگیرد. نقد فیلم ابیگیل، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/aEHqi5XOqxfYX8CZwVheHZ7csYuoen13u8Biv80uviQPL4Y2CNbCgaa2fs6c7bx9.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure>متاسفانه سینمای وحشت به سمت گیشه رفته و این فقط موضوع اصلی این سال ها نیست. سال های زیادی است که فیلم ها برای فروش بیشترشان چاشنی کمدی اضافه می‌کنند تا مخاطبان بیشتری جذب گیشه ها بشوند. اما سوالی که مطرح است، این است که آیا جان لئونتی ها و پاسکال لاجیر ها می‌توانند ژانر وحشت را نجات دهند؟ آیا قرار است ژانر وحشت جان تازه ای بگیرد و یا هالیوود دیگر نمیتواند فیلم ترسناک بسازد؟شایان آیرملو تبریزی

آیا هالیوود دیگر نمی‌تواند فیلم ترسناک بسازد؟: نقد فیلم "ابیگیل" اثر مت بتینلی-اولپین و تایلر جیلت

هیچ کنشی شجاعانه تر از آغاز نیست، بذر وقتی کاشته می شود نیمی از راه انجام شده و نیمی دیگر مسیر رشد است. در واقع باید گفت آغاز می تواند تاثیر مهمی در روند آینده ی یک پروژه داشته باشد. چه آن یک پروژه هنری باشد و چه یک انتخاب مهم در زندگی باشد.سریال «آکتور» ساخته ی نیما جاویدی، اثری که از پخش آن بیش از یک سال می گذرد، اما هنوز برای طرفدارانش جذاب و قابل قبول است. «آکتور» یک سریال با درامی جذاب است که به نظرم در مورد نقد و بررسی آن در برخی رسانه ها اندکی کم لطفی شده است. داستان سریال در مورد دو جوان به نام های علی( نوید محمدزاده) و مرتضی( احمد مهرانفر) است که به دنبال اجرای نمایش خود روی صحنه هستند اما این نمایش نیاز به هزینه اجاره سالن دارد که در این میان داستان های کوچکتر وارد روایت اصلی میشود تا این دو جوان به پول خود برسند و نمایش را اجرا کنند. این که چگونه این پول را باید تهیه کنند و چه اتفاقاتی در انتظار این شخصیت ها است خود چالش این داستان می شود و گره های جدید را در پیرنگ اصلی ایجاد می کند.<figure id="figure-khr6rw8s5mlxqtza17"><img id="khr6rw8s5mlxqtza17" src="https://cdn.durable.co/blocks/160VmYcSmlqnlU8oc2hJ32q9IVTjQ5gRApR7flzyl7uPGwhMasJstzzdE3deUHsG.jpg" alt="از چپ به راست هسای مهدوی فر و نوید محمدزاده بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" title="از چپ به راست هسای مهدوی فر و نوید محمدزاده بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/160VmYcSmlqnlU8oc2hJ32q9IVTjQ5gRApR7flzyl7uPGwhMasJstzzdE3deUHsG.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure>فیلمنامه پر چالش، انتخاب بازیگر و تصویر برداری زیبا در این سریال موجب جذب مخاطب شده است. هر چند برخی رسانه ها و برخی منتقدین این سریال را نا موفق و کم مخاطب می دانستند، اما اتفاقا هم در صحنه بین المللی جوایز خوبی را از آن خود کرد و هم جذب مخاطب موفقی داشت. شاید این که برخی منتقدان اثر را ناموفق و کم مخاطب می دانند ، به دلیل معیار هایی با سیاست های هدفدار و شخصی باشد.داستان سریال «آکتور» یک پیرنگ اصلی دارد و چند خرده پیرنگ، که همین خرده پیرنگ ها و داستان های کوچکتر در سریال موجب پیش روی داستان اصلی می شود. آغاز این سریال بسیار قوی و محکم است. می توانم به جرات بگویم همین آغاز موجب قلاب اصلی در نگه داشتن مخاطب مقابل صفحه نمایش میشود. در ادامه، ما کم کم وارد زندگی هر کدام از شخصیت های داستان می شویم که این موجب شناخت بیشترمان از شخصیت ها و شخصیت پردازی آن ها می شود.نیما جاویدی در انتخاب بازیگر بسیار هوشمندانه عمل کرده است چون بازیگران این سریال، بازیگران نامی سینما و تلویزیون ایران هستند که می توان به نوید محمدزاده، احمد مهرانفر، هستی مهدوی فر، هانیه توسلی، هومن برق نورد، گلاره عباسی و مجید پتکی اشاره داشت. درست است که به غیر از هومن برق نورد که اتفاقا نقش آفرینی زیبایی هم در نقش جدید خود داشت، بازیگران دیگر تیپیکال های قبلی خود را داشتند، اما این تیپیکال ها به درد سریال جاویدی می خورد و به همین علت می گویم انتخاب هوشمندانه ای بود.<figure id="figure-eiwn4uc7ilxqu9gg9"><img id="eiwn4uc7ilxqu9gg9" src="https://cdn.durable.co/blocks/exmzMeiw66AwQjKXTdGovPm4nhUc874u4Pb9oc9R6XIr9iIJEH3mzVMTIsjlQQtX.png" alt="رویا جاویدنیا از بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" title="رویا جاویدنیا از بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/exmzMeiw66AwQjKXTdGovPm4nhUc874u4Pb9oc9R6XIr9iIJEH3mzVMTIsjlQQtX.png" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure>اما متاسفانه شخصیت پردازی به غیر از شخصیت علی، صمدیان( هومن برق نورد) و تا حدودی شخصیت مرتضی و آلما( هستی مهدی فر) &nbsp;آنچنان بی نقص نبود زیرا شخصیت ها واکنش های قابل پیش بینی ای، نسبت به کنش ها داشتند که این باز منشا از همان اجرای تیپیکال نقش ها داشت. و این موجب باور پذیری، تعلیق و جذابیت کمتر برای مخاطب شد. در واقع در داستان نو یاد شده است که هر چه قدر کاراکتر غیر قابل پیش‌بینی، همانقدر واقعی است. برای مثال فرض کنید ما یک شخصیت عصبانی داریم که همیشه عصبانی است و چالش هایش را با خشم حل می کند. این شخصیت را در ماشینش در ترافیک سنگینی قرار می دهیم و او با ماشین دیگری در این ترافیک تصادف می کند ولی این بار به خاطر هیکل راننده ی مقابل، کاراکتر ما کاملا آرام و متین رفتار می کند، این کاراکتر کامل است و در واقع این کاراکتر را می توان واقعی نامید. در مورد برخی شخصیت ها در سریال ما هیچ شناختی نداریم، برای مثال دایی نازی که در گذشته پلیس بوده است که نقش آن را مجید پتکی بازی کرده بود، اصلا معلوم نیست چه جور شخصیتی دارد در مورد چالش ها چه واکنشی نشان می دهد( در اینجا می خواهم بگویم که شاید نیاز نباشد به صورت کامل تمام کاراکتر ها شخصیت پردازی شوند اما حداقل باید در مواجه با چالش ها عکس العمل مشخصی داشته باشند).اما داستان روند خوبی دارد و یکی از نقاط قوت فیلم پیش بردن یک تئاتر در روند سریال است. یک تئاتر که ما آن ‌را قسمت به قسمت در میان روند اصلی داستان و داستان های فرعی دنبال می‌کنیم و با کمی درنگ می‌توان فهمید که تئاتری که شخصیت‌های اصلی ما آن را تمرین می‌کنند، بی ربط به موضوع خود سریال هم نیست.در مورد بازیگری در این سریال می توان این جمله را به کار برد: بازیگری را بازیگری کردن، یا نمایش را نمایش دادن. زیرا بازیگران این سریال همه در حال نمایش دادن و بازی کردن یک نقش دیگر بودند. برای اینکه راحت تر بگویم از شعر شکسپیر که تیتراژ آغازین سریال است کمک می گیرم( این شعر پیش از آغاز هر قسمت روی صفحه نمایش می آمد): "دنیا صحنه نمایشی بیش نیست. زنان و مردان همگی بازیگران آنند. و هرکس در زندگی خود نقش‌های بسیاری را بازی می‌کند." این دو بیت در واقع مفهوم اصلی کل این سریال است. زیرا ما در این سریال انسان هایی را میبینیم که در همه حال و هر لحظه در حال اجرای نمایش هستند و مانند زندگی واقعی هر کدام از ما، در حال بازی نقشی هستند.<figure id="figure-yilkyvgrkrlxqv2gq7"><img id="yilkyvgrkrlxqv2gq7" src="https://cdn.durable.co/blocks/1avjVoki50RCiRlv6LC5wjjISHUwnpVFTfixP3MFct67NpDyJp12PHu1Cr7mqvak.jpg" alt="هومن برق نورد از بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" title="هومن برق نورد از بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/1avjVoki50RCiRlv6LC5wjjISHUwnpVFTfixP3MFct67NpDyJp12PHu1Cr7mqvak.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure>بازی نوید محمد زاده مانند دیگر بازی هایش جذاب و دوست داشتنی بود، این که از تیپیکال های قبلی اش برای بازی استفاده کرده است، چیزی از ارزش هنر او در این مورد کم نمی کند بلکه اتفاقا توانایی هایش را نیز بیش تر به نمایش می گذارد. در مورد احمد مهرانفر هم تا حدودی همین قضیه صادق است. در مورد بازیگران دیگر این مجموعه ی سینمای خانگی می توان گفت که اغلبشان بازی روانی را به نمایش گذاشتند &nbsp;اما به دلیل ضعف در شخصیت پردازی آن چنان باور پذیر نبود.و در آخر تصویربرداری خوب این سریال بود که همان جلای اثر بود. مثلا صحنه ی ابتدای سریال( سکانس اول) که تصویر برداری هالیوودی را به یاد تماشاچی می انداخت یا تصاویر نزدیک و کلوز آپ زیر ماشین در همان قسمت اول، تصویر های به یاد ماندنی را برای بیننده ایجاد کرد. یک نقطه قوت دیگر برای این سریال می توان لحاظ کرد که گریم متفاوت آن بود. در هر پروژه ای که بازیگران می گرفتند گریم های خوبی را به چهره داشتند و این نیز از دیدگاه تئاتری کارگردان سر چشمه میگیرد.<figure id="figure-65d9fgao5glxqv3bua"><img id="65d9fgao5glxqv3bua" src="https://cdn.durable.co/blocks/cjadWxP8BMiV0M54vsJ2ZT6DX2aBX0SyMG4Xj2OEv1AmbrKFSD9tk8Ym11O0YsET.png" alt="نوید محمدزاده و هستی مهدویفر از بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" title="نوید محمدزاده و هستی مهدویفر از بازیگران سریال آکتور. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/cjadWxP8BMiV0M54vsJ2ZT6DX2aBX0SyMG4Xj2OEv1AmbrKFSD9tk8Ym11O0YsET.png" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure>اما چند نکته که باید کارگردان بیشتر در بازبینی به آن دقت می کرد این بود که:اولا، اینکه فرانسه به دنیا آمدن علی چه کمکی در روند داستان ما داشت؟ چه گره ای را باز کرد؟ چه گره ای را ایجاد کرد؟ چرا جاویدی به جای فرانسه، آلمان یا روسیه را انتخاب نکرد؟ اگر یه عطسه در داستان وجود دارد باید آن عطسه در روند داستان اثر مستقیم و غیر مستقیمش پیدا باشد.دوما، اگر خرده پیرنگ ها کمی ارتباطشان را با پیرنگ اصلی بیشتر می کردند و به اصطلاح همرنگ تر میشدند و ریتم داستان ها یک اندازه میشد( یعنی انتها یا ابتدای داستان ریتم تغییر نکند که ما در خرده پیرنگ ها و چالش ها معمولا در انتها، ریتم داستان تند میشد) ما میتوانستیم سریال بسیار منسجم تری را شاهد باشیم. به طور مثال تغییر و تحول ناگهانی شخصیت مریم( گلاره عباسی) بسیار سریع صورت گرفت و غیر قابل باور بود.سوما، گاهی اوقات خرده پیرنگها رها میشد و این باعث سردرگمی بیننده میشد برای مثال دلیل خودکشی مادر علی هرگز به وضوح مشخص نشد، یا در مورد مرگ برادر علی ابهامات زیاد بود و تماشاچی برایش مسائل گنگ میشد. یا اینکه چرا و چگونه غفور( مجید پتکی) در قسمت دوم در آن میهمانی حضور داشت و چرا بعدا هیچ ارتباطی با آنها نداشت. در مورد حل چالش های شخصیت مرتضی هم بحث بسیار است که این شخصیت آیا کمیک است و مسائل را به صورت کمدی حل می کند یا نه.( بیشتر در مورد حل چالش رفتن سارا از زندگی اش صحبت می کنم)<figure id="figure-zv0uuuogr9lxqu4459"><img id="zv0uuuogr9lxqu4459" src="https://cdn.durable.co/blocks/27XmVRDlsbAmo1Q0eLXa3HUdkoRCknJWEpCjW6Se6VXXDLnWDGcRa0IoJQoEiUWE.jpg" alt="نیما جاویدی کارگردان سریال آکتور برنده ی جایره ی بهترین فیلم نامه نویس جشنواره ی سئول و آسیا پاسیفیک. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" title="نیما جاویدی کارگردان سریال آکتور برنده ی جایره ی بهترین فیلم نامه نویس جشنواره ی سئول و آسیا پاسیفیک. نقد سریال آکتور، شایان آیرملو تبریزی" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/27XmVRDlsbAmo1Q0eLXa3HUdkoRCknJWEpCjW6Se6VXXDLnWDGcRa0IoJQoEiUWE.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure>این که جاویدی این سریال را کمی از ایرانی بودنش خارج کرده درست است، اما واقعیت این است که اثر به هر حال یک اثر ایرانی است و من احتمال می دهم این بیشتر ترفند جاویدی بوده است که رگه های فرنگی اثرش باعث جوایز بین المللی برای آن داشته باشد و نه چیز دیگری.و در نهایت این سریال با تمام کمبود هایش توانست جای خود را در دل مخاطبان باز کند و البته شایان ذکر است که بگویم به علاوه جایزه های ایرانی و خارجی که از آن خود کرد( این یک اتفاق جدید در سریال سینمای خانگی ایران است که سریال ایرانی در جشنواره خارجی جایزه میگیرد)، هنوز جزو ۱۰ سریال برتر سینمای خانگی در لیست پر مخاطب ترین آن ها است. برای کسانی که این سریال را ندیده اند پیشنهاد می کنم ببینند چون ارزش دیدن دارد. پرونده این سریال را با نمره ی ۶ از ۱۰ در سایت IMDB میبندم.شایان آیرملو تبریزی

هیچ کنشی شجاعانه تر از آغاز نیست: نقد سریال "آکتور" اثر نیما جاویدی

No act is braver than The beginning. When a seed is sown, half the work is done, and the other half is the path of growth. In fact, it must be said that a beginning can have a significant impact on the future trajectory of a project, whether it be an artistic endeavor or an important life choice.The "Actor" TV series directed by Nima Javidi, has been airing for over a year but remains captivating and acceptable to its fans. "Actor" is a TV series with an intriguing drama that, in my opinion, has been somewhat overlooked in reviews by some media outlets. The story revolves around two young men named Ali (Navid Mohammadzadeh) and Morteza (Ahmad Mehranfar) who are striving to stage their play. However, the performance requires the cost of renting a theater, and smaller stories intertwine with the main narrative as these two young men seek to secure the funds and perform their play. How they obtain this money and the events that await these characters become the challenges of the story, creating new complications in the main plot.<figure id="figure-qum1dan6lblxqtka6t"><img id="qum1dan6lblxqtka6t" src="https://cdn.durable.co/blocks/21Vrwi3kDC23wx9tq6lsfuXRj8l9OzFUg5VrIL3eqKW2RiKaLkC2rYalVacRABfE.jpg" alt="from left to right actor iranian series cast: Hasti Mahdavifar, Farideh Sepah Mansour and Navid Mohammadzadeh. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="from left to right actor iranian series cast: Hasti Mahdavifar, Farideh Sepah Mansour and Navid Mohammadzadeh. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/21Vrwi3kDC23wx9tq6lsfuXRj8l9OzFUg5VrIL3eqKW2RiKaLkC2rYalVacRABfE.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>The challenging screenplay, the casting, and the beautiful cinematography in The "Actor" TV series have attracted the audience. Although some media and critics deemed the series unsuccessful and low in viewership, it has actually won prestigious international awards and attracted a significant audience. Perhaps the reason some critics consider it unsuccessful and low in viewership is due to criteria influenced by targeted and personal policies.The story of the&nbsp; "Actor" TV series has a main plot and several subplots. These subplots and smaller stories advance the main story. The beginning of The "Actor" TV series is very strong and solid. I can boldly say that this beginning is the main hook that keeps the audience in front of the screen. As we continue, we gradually delve into the lives of each character, which leads to a better understanding and characterization of them.Nima Javidi has acted very cleverly in casting because the actors in The "Actor" TV series are renowned figures in Iranian cinema and television. These include Navid Mohammadzadeh, Ahmad Mehranfar, Hasti Mahdavi Far, Hanieh Tavassoli, Hooman Barghnavard, Gelareh Abbasi, and Majid Potki. Although, except for Hooman Barghnavard who gave a beautiful performance in his new role, the other actors maintained their common roles, these roles suited Javidi's TV series well, which is why I call it a smart choice.<figure id="figure-tz5dbggz8glxqtl5xe"><img id="tz5dbggz8glxqtl5xe" src="https://cdn.durable.co/blocks/10pan2OQ1GIgfodIXjL6GSgYRWtV0O8yGXlAzQxjkNKSrkToH3pGX85YX5nsJd3k.jpg" alt="a scene of actor iranian series, Ahmad Mehranfar and Navid Mohammadzadeh with Heavy make up. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="a scene of actor iranian series, Ahmad Mehranfar and Navid Mohammadzadeh with Heavy make up. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/10pan2OQ1GIgfodIXjL6GSgYRWtV0O8yGXlAzQxjkNKSrkToH3pGX85YX5nsJd3k.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>However, unfortunately, the character development, except for Ali, Samadian (Hooman Barghnavard), and to some extent Morteza and Alma (Hasti Mahdavi Far), was not flawless because the characters had predictable reactions to actions, stemming from their common roles. This reduced believability, suspense, and attractiveness for the audience. In fact, it is said in new storytelling that the more unpredictable a character, the more real they are. For example, imagine we have an angry character who always resolves challenges with anger. We place this character in heavy traffic and they have an accident with another car. But this time, due to the physique of the other driver, our character behaves calmly and politely. This character is complete and can be considered real. In the The "Actor" TV series, we have no understanding of some characters, like Nazi's Uncle, a former policeman played by Majid Potki, whose personality and reactions to challenges are unclear (here, I want to say that it might not be necessary to fully develop all characters, but at least they should have defined reactions to challenges).However, the story has a good flow, and one of the The "Actor" TV series strengths is advancing a play within the TV series. A play that we follow episode by episode within the main story and subplots, and with a little reflection, we can see that the play the main characters are rehearsing is not unrelated to the TV series's main theme.Regarding the acting in The "Actor" series , one could use the phrase: acting a role, or displaying a performance. The actors in The "Actor" TV series are all performing another role. To put it more clearly, I will use Shakespeare's poem that appears at the beginning of each episode: "All the world's a stage, and all the men and women merely players. They have their exits and their entrances, and one man in his time plays many parts." These lines encapsulate the main concept of the TV series because we see people in The "Actor" TV series constantly performing and playing roles, just like each of us in real life.<figure id="figure-91ktv67ts9lxqtm0qs"><img id="91ktv67ts9lxqtm0qs" src="https://cdn.durable.co/blocks/135o7ur2Zq7ipfJcXboXgMgEYdd9ykY4PH4jlealUVqLidogghv0iYIAGZfkvQgP.png" alt="Hanieh Tavassoli and Navid Mohammad Zadeh plays in Actor Series. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="Hanieh Tavassoli and Navid Mohammad Zadeh plays in Actor Series. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/135o7ur2Zq7ipfJcXboXgMgEYdd9ykY4PH4jlealUVqLidogghv0iYIAGZfkvQgP.png" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>Navid Mohammadzadeh's performance was as captivating and likable as his other roles. Using his previous common roles for this performance does not diminish his artistic value but rather showcases his abilities further. The same applies to Ahmad Mehranfar to some extent. Other actors in this home cinema series mostly delivered smooth performances, but due to weak character development, they were not entirely believable.Finally, the TV series's good cinematography added to its polish. For example, the opening scene (first sequence) reminded the audience of Hollywood cinematography, or the close-up shots under the car in the first episode created memorable images for the viewer. Another strength of The "Actor" TV series was its distinct makeup. In each project that the actors took on, they had good makeup that suited their characters, reflecting the director's theatrical viewpoint.<figure id="figure-xh0l37bx9olxqu2i58"><img id="xh0l37bx9olxqu2i58" src="https://cdn.durable.co/blocks/277bB31f3P3DBkXJLUlQoieJCf5MbqGtNDRAhizI0HJHjq0NZLVQ1rqQv0Ju3ApP.jpg" alt="Ahmad Mehranfar in scene of Actor Serie that want kill someone. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="Ahmad Mehranfar in scene of Actor Serie that want kill someone. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/277bB31f3P3DBkXJLUlQoieJCf5MbqGtNDRAhizI0HJHjq0NZLVQ1rqQv0Ju3ApP.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure>However, a few points that the director should have paid more attention to in the review are:Firstly, what was the significance of Ali being born in France? What plot point did it resolve or create? Why did Javidi choose France instead of Germany or Russia? If there is a sneeze in the story, its direct and indirect impact should be evident in the plot.Secondly, if the subplots had been more connected to the main plot and the rhythm of the stories had been more consistent (meaning the story's pace should not change abruptly at the beginning or end of subplots, which often happened), we could have witnessed a much more cohesive TV serie. For example, the sudden transformation of Maryam's character (Gelareh Abbasi) was too quick and unbelievable.Thirdly, sometimes the subplots were abandoned, causing confusion for the viewer. For instance, the reason for Ali's mother's suicide was never clearly explained, or there were many ambiguities about Ali's brother's death, making it unclear for the audience. Or why and how Ghafour (Majid Potki) was present at that party in the second episode and why he had no further connection with them later. There is much to discuss regarding how Morteza's character resolved his challenges, whether he is comedic and solves issues humorously or not (especially regarding Sara's departure from his life).<figure id="figure-1pesur4t8alxqtpzra"><img id="1pesur4t8alxqtpzra" src="https://cdn.durable.co/blocks/db6cfLFPoGXtM0Vse5tpc0toIRTwvJ3gIsHdzVnqrHuqeoA6uvbLG2mSEMiG7uhI.jpg" alt="Nima Javidi Winner of the Best screenwriter in Seoul International Drama Awards. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" title="Nima Javidi Winner of the Best screenwriter in Seoul International Drama Awards. Actor Seriees Review, Shayan Iroomloo Tabrizi" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/db6cfLFPoGXtM0Vse5tpc0toIRTwvJ3gIsHdzVnqrHuqeoA6uvbLG2mSEMiG7uhI.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: undefined undefined;"></figure>It's true that Javidi has somewhat removed this TV series from its Iranian essence, but the reality is that it is still an Iranian work. I suspect this was more of a tactic by Javidi to win international awards rather than anything else.Ultimately, despite its shortcomings, The "Actor" TV series managed to win over its audience's hearts. Additionally, it's worth mentioning that besides the Iranian and international awards it won (which is a new phenomenon for an Iranian home TV series to win a foreign festival award), it is still among the top 10 most-watched home TV series. For those who haven't seen The "Actor" TV series, I recommend watching it because it is worth seeing. I conclude The "Actor" TV series's file with a score of 6 out of 10 on IMDB.Shayan Iroomloo Tabrizi

Film Reviews

Short, Different, and Simple: "Not Yet" Short Film Review

کوتاه، متفاوت و ساده: نقد فیلم کوتاه "هنوز نه" اثر آرین و...

Can Hollywood No Longer Make Horror Films?: "Abigail" Mov...

آیا هالیوود دیگر نمی‌تواند فیلم ترسناک بسازد؟: نقد فیلم "...

هیچ کنشی شجاعانه تر از آغاز نیست: نقد سریال "آکتور" اثر ن...

No Act Is Braver Than The Beginning: "Actor" TV Series Re...